داستان نویسنده شدن آقای کینگ

نویسنده: دون برن

 مترجم: گلی امامی

۲) ریچارد آدم پرحرفی نبود؛ ولی از شنیدن حرفهای دیگران لذت می‌برد. زیرا به این ترتیب می‌توانست چیزهای زیادی دربارهٔ مردم بیاموزد.

۳) ریچارد همیشه جزئیات این گفتگو‌ها را در دفتر یادداشت می‌کرد. هر شب، پیش از خواب، کار او نوشتن این یادداشت‌ها بود. چون عقیده داشت که این بهترین راه نویسنده شدن است. با خودش می‌گفت: کسی چه می‌داند! شاید روزی بتوانم دربارهٔ این آدمها، کتابهایی بنویسم.

۴) در ادامهٔ داستان به این مطلب می‌رسیم زمانی که ریچارد کینگ با یک فرد گفت‌وگو می‌کند سؤال‌هایی بسیاری از او می‌پرسد.

آلبرت انیشتین می‌گوید: موضوع مهم این است که مدام بپرسید. 

۵) ریچارد، در زمان گفت‌و‌گو می‌کوشید جزئیات قیافهٔ مرد را به خاطر بسپارد، تا بتواند پیش از خواب آن‌ها را یادداشت کند.

۶) یک پرسش ریچارد که هر روز از خودمان  باید بپرسیم این است که برای نوشتن کتاب، باید چه کاری انجام دهیم؟ پاسخ مرد همان ششمین نکته‌ی نویسندگی است. باید دربارهٔ مسائلی که می‌دانیم، بنویسیم.

۸) داستان ادامه می‌یابد تا آن مرد یک پرسش‌‌ دربارهٔ یکی از مراجعه‌کنندگان همیشگی بانک می‌پرسد.

مگی هاماند می‌گوید: «تمام نوشته‌های درخشان با شخصیت آغاز شده‌اند. خوانندگان از راه شخصیت‌ها درگیر داستان می‌شوند؛ چه اساساً از خود شما گرفته شده باشند، چه از کسانی که می‌شناسید و چه تخیلی باشند.

هشتمین نکته: که به آن فکر می‌کنم می‌تواند این باشد زمانی که برای شناخت یک فرد در تمام ابعاد وجودیش زمان می‌گذاریم در حال مطالعه هستیم.

پس مطالعه را به دو دسته تقسیم می‌کنم.

۱۰) در پایان ریچارد از بانک استعفا می‌دهد. رؤیایش را به حقیقت تبدیل می‌کند. زندگی‌اش را تغییر می‌دهد.‌ خودش را از زندان افکار محدودکننده و عادت‌های روزمره نجات می‌دهد.