چرا آدم‌های فست‌فودی نویسندگان حرفه‌ی نمی‌شوند؟

چرا آدم‌های فست‌فودی نویسندگان حرفه‌ی نمی‌شوند؟

زیرا دورنگری و سرمایه‌گذاری بلندمدت برای نویسنده شدن ندارند. خیلی زود توقع دیده شدن و به نتیجه رسیدن را انتظار می‌کشند و همه‌ی اینها یعنی صبور نیستند.

پس رابطه‌ی مستقیمی بین نویسندگی و صبر وجود دارد. یعنی هر چه صبورتر باشیم در مسیر نوشتن سرخورده‌ نمی‌شویم. و با هر نیش بادی نمی‌لرزیم و عقب نمی‌مانیم.

پس نوشتن سخت محتاج صبر و مترادف‌هایش است یعنی نیازمند حوصله، تاب‌آوری، تحمل، طاقت، بردباری و شکیبایی است.

« به قول بوفن هنر یعنی حوصلهٔ زیاد.»

زیرا نویسنده شدن زمان‌بر است و چیزی شبیه به راه رفتن لاک‌پشت پیش می‌رود. به همین منظور  نباید زود با یک پاسخ ابتدایی در زمان تحقیق و پژوهش قانع شد و باید کنار موضوع ماند و به بازنویسی‌های مکرر دست زد. و همین‌طور با یک نقد و بازخورد منفی دلزده و ناامید نشد. پس می‌بینی صبر در مراحل مختلف نویسندگی کارایی دارد در زمان نوشتن و به نتیجه رسیدن، در رمان بازنویسی و موارد دیگر.

و یک نکته‌ی بسی مهم این است که صبور بودن را به معنای بیکار ماندن و منفعل بودن قلمداد نکنیم.

یک نویسنده باید بداند هیچ دستاورد ارزش‌مندی نیست که از مراحل سخت گذر نکرده باشد. پس موفقیت به صبر و حوصله نیازمند است.

نادر ابراهیمی می‌گوید: «اراده به نویسندگی، تمرینِ صبوری بی‌حساب است.»

یعنی رشد برای یک نویسنده در گذر زمان اتفاق می‌افتد و البته با تمرین‌های آگاهانه که هر روز کمی سنگین‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. زیرا رشد یک فرآیند است.

و در همین راستا جولیا کامرون در کتاب برای زندگی بنویس از تجربهٔ خود در مورد صبر می‌گوید: «من در طول سال‌های طولانی نویسندگی‌ام آموخته‌ام که صبر یک فضیلت ضروری برای یک نویسنده است. آموخته‌ام که آهسته رفتن بهتر از تند رفتن به من کمک می‌کند. زمانی که نویسنده‌ای جوان بودم. با عجله پیش رفتم و از چاه درونم بیش از حد صید کردم. نوشته‌ام رنج کشید. سریع، اما نازک و صاف بود. بازنویسی، اغلب بازنویسی‌های گسترده، ضروری بودند. سرعت و عجله، در خدمتم نبود.»

چگونه صبرمان را ارتقا دهیم؟

۱) رمان بخوانیم آن هم چند جلدی مثل خانوده‌ی تیبو، در جستجوی زمان از دست رفته، آناکارنینا، ابله و…

۲) جدول سودوکو حل کنیم.

۳) یک پازل بزرگ را تکمیل کنیم.

۴) کار هنری مثل نقاشی، ساز زدن یا بافتنی انجام دهیم.

۵) در مورد بی‌صبرهای‌مان بنویسیم تا آن‌ها را شناسایی و ریشه‌یابی کنیم.

۶) ورزش کنیم و تنفس صحیح داشته باشیم.

۷) پیاده‌روی کنیم.

و بسیاری دیگر از کارها که شما می‌توانید ابداع‌گر آن ها باشید و به این فهرست اضافه کنید.

سمیه فروزنده

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *