یک جمله، یک نکته از اوژن یونسکو

تماشاخانهٔ به نام مردم 

شهر کتاب اردیبهشت، جشن امضاء و رونمایی «کتاب هملت اینجاست، دنبالش نگردید.»

حرف‌های آقای ناصر کوشان نویسندهٔ کتاب با آقای خدایی می‌رود تا می‌رسد به اوژن یونسکو نویسندهٔ فرانسوی- رومانیایی همان که از او چندی پیش «کتاب پاره یادداشت‌ها» را خوانده‌ بودم و بسیار از او آموخته‌ بودم.

او چند سال پیش مهمان آقای کوشان بوده. خاطرهٔ خربزه و بولونی ترشی و طنز شیرین آقای کوشان بماند.

اما در میان همهٔ اینها جملهٔ از یونسکو گفته می‌شود که نکتهٔ کلیدی است برای هر نویسنده.

آقای کوشان قصد داشته است که اوژن یونسکو را ببرد تا مثل هر توریست دیگر آثار تاریخی اصفهان را به او نشان دهد. از چهل‌ستون گرفته تا پل خواجو، میدان نقش‌جهان و چهارباغ.

اما یونسکو گفته است: «من اینجا آمده‌ام تا مردم را ببینم، نه آثار و ساختمان‌ها را.»

مردم را، و منِ نویسنده باید بدانم مردم و تماشای مردم به چه کار اوژن که یک نویسنده است می‌آید و چرا مردم از آثار و نقش‌ و نگار باید برای یک نویسنده مهم‌تر باشد؟

و به نظرم زمانی که این نکته را درک کنیم و مهم‌تر از آن به کار ببندیم، آن موقع است که در مسیر نویسنده شدن حرفهٔ قدمی کوچک برداشته‌ایم.

سمیه فروزنده

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *