آداب خاطره‌نویسی
۱) صادقانه از نقص‌های خودمان بنویسیم. و بدانیم که همین نقص‌ها و عیب‌ها عامل جذابیت و جاذبه‌اند.
۲) خودمان را قهرمان و سوپرمن جا نزنیم. تنها از سفرها و خوش‌گذرانی‌ها ننویسیم و از اندوه و مشکلات و از تنبلی‌ها و از باخت‌هایمان هم بنویسیم.
۳) بدانیم همهٔ خاطرات ارزش گفتن دارند اما چگونگی نوشتن ما مهم است و حیاتی.
۴) از تجربیات خودمان بگوییم اما حریم شخصی خود را هم حفظ کنیم.
۵) بدانیم خاطره باید برای مخاطب خاطرهٔ را تداعی کند.
۶) برای یادآوری خاطرات از اولین‌ها و آخرین‌ها، بهترین‌ها و بدترین‌ها استفاده کنیم و این‌گونه می‌شود خاطرات فراموش شده را باز به یاد آورد.
۷) جزئی‌نگاری و صحنه‌پردازی کنیم تا در ذهن مخاطب فیلم بسازیم.
۸) خاطرهٔ را بیان کنیم که تأثیرگذار باشد و نگرش و زاویهٔ دید مخاطب ما را به جهان تغییر دهد.
۹) خاطره نباید اتفاقی عجیب باشد و غریب، بلکه همین خاطرات کوچک و روزمرهٔ ما به شرطی که حرفی برای گفتن داشته باشند اتفاقن ملموس‌ترند و پر معناتر.
۱۰) برای خاطره‌نویسی رخدادها را با خاطره‌شکن بشکنیم و ریز و ریزتر کنیم. و احساسات و افکار و اندرونی خودمان را هم چاشنی‌کار کنیم.
۱۱) و بدانیم که خاطره‌نویسی اگر مداوم ادامه یابد می‌رسد به خودکاوی و خودشناسی که یک نویسنده متبحر و حرفهٔ نیاز مبرم به آن دارد.
۱۲) خاطره‌نویسی باعث دیده شدن ما می‌شود و منحصر به فرد و برند شدن ما و ما از گمنامی به شهرت می‌رساند.
۱۳) و تمرین خوبی است خاطره نویسی برای خودمان را دیدن و یافتن جسارت از خود نوشتن و گریز از سانسورچی درونمان.
سمیه فروزنده
آخرین دیدگاه‌ها