چرا یک نویسنده باید آزادانه به آزادنویسی وفادار بماند؟

امروز کفگیر حرف‌هایت برای نوشتن به ته دیگ خورده است. ذهنت به تقلا می‌افتد تا چیزی بیابد از آن مهمانی، نه عادی، عادی بود. آن مکالمه نه تنها تعارفات معمولی بود. حرفی نیست که نیست. اصلن زندگی از ریخت افتاده است و به شکل تأسف‌بار و فاجعه‌‌باری هیچ نکته‌ی برای نوشتن ندارد.

اما به نوشتن وفادار می‌مانی. از همین نبودن ایده می‌نویسی زیرا افکارت که تعطیل نشده است. از همین دلشوره‌‌ می‌نویسی. تا حداقل کمیت کار را حفظ کنی. و فیزیوتراپی‌ قلمی را انجام داده باشی.

همین‌طور به نوشتن ادامه می‌دهی حتمن باید ۳ صفحه شود حتا اگر چرندیات باشد. حالا به نوشته‌هایت نگاهی می‌اندازی.

صفحه‌ی آخر خاطره‌ای از چندی پیش، به آن خیره می‌شوی. یک خرده‌خاطره شکل گرفته است. نکات زیادی درونش نهفته است. خودِ خودش است. کمی جزئیات چاشنی آن می‌کنی. پس نکاتی می‌یابی که آن‌ها فهرست‌وار می‌نویسی.

۱) آزادنویسی باعث می‌شود کمیت نوشتن حفظ شود تا کیفیت هم با آن کم‌کم تشریف‌فرما شود.

۲) آزادنویسی باعث می‌شود که درک کنی نوشته در دل نوشتن شکل می‌گیرد و ساخته می‌شود.

۳) سومین نکته که همین حالا با نوشتن کشف کرده‌ای این است روزت هر چند هم بی‌روح و خالی از نکته اما همین وقایع یکنواخت را بنویس تا غافلگیر شوی.

۴) آزادنویسی باعث می شود موتورهای جستجوی ذهنت فعال شود، تا به تو کمک کند موضوعی ناب را در تاریک‌ترین نقطه‌ی ذهنت بیابی.

۵) آزادنویسی باعث می‌شود اتفاقات ساده و کلیشه‌ای را بتوانی موشکافانه بررسی کنی و از زوایایی متفاوت به آن‌ها نگاهکی بیندازی تا حرف تازه‌ی برای نوشتن بیابی.

۶) همین نوشتن روزانه از خود و زندگیت باعث می‌شود نقاط قوت و ضعف خود را ردیابی کنی تا منجر به خودشناسی شود که لازمه‌ی نویسنده‌شدن می‌باشد.

۷) آزادنویسی باعث می‌شود با تمرین و ممارست در نوشتن از انشانویسی و دل‌نوشته فاصله بگیری.

۸) آزادنویسی باعث می‌شود تجربیاتت به هدر نرود و آموخته‌هایت با نوشتن تثبیت شوند.

۹) آزادنویسی باعث می‌شود که در مسیر رشد و توسعه‌ی فردی قرار بگیری.

۱۰) آزادنویسی باعث می‌شود به برنامه‌ی روزانه‌‌ات حساس شوی و به مدیریت زمان و بهره‌وری روزانه برسی. تا به تغییر و تحول هم دست بیابی.

۱۱) آزادنویسی باعث می‌شود از خود بپرسی از زندگی چه می‌خواهی و آیا لحظه به لحظه‌ی روزت در راستای آن هدف قرار دارد یا نه؟

۱۲) آزادنویسی باعث می‌شود سکان زندگیت در دست تو باشد و نوشتار درمانی هم محسوب می‌شود.

۱۳) آزادنویسی باعث می‌شود فکرت را ورز دهی تا به تفکر نقادانه برسی.

۱۴) آزادنویسی باعث می‌شود که بر تجربیات زیسته‌‌ات بیشتر تمرکز کنی و آن را عمیق درک کنی. تا بتوانی آن‌ها را بازتاب دهی.

۱۵) آزادنویسی باعث می‌شود به سبک‌ها و ساختارهای متفاوت بنویسی و حتا با زاویه دیدهای متفاوت بنویسی.

مثل همین یادداشتت که با زاویه‌ای دید تو نوشته‌ای.

پس از من به تو‌ نصیحت آزاد‌نویسی را جدی بگیر زیرا هر چه آزادنه‌تر بنویسی به خلاقیت نزدیک‌تر می‌شوی و در دل همین روزانه‌نویسی‌ها، ایده‌های برای داستان، مقاله، نمایش‌نامه و ….. می‌یابی. مثل همین مقاله.

نویسنده: سمیه فروزنده

@somayeh_forouzandeh_ir

صفحه اصلی